Kadınıma

kaldır şu yalnızlığı şurdan
eşyaları toparla kadın,
hüzün şu kara torbada dursun.
yalnızlık leş kokar sıkı bağla ağzını
fotoğrafları yak,sensizlikten bir şey kalmasın.
sana taşınıyorum bu gece kadın.
her şeyimden kurtuldum.
kalemim,kağıdım var onlarla da seni anlatır sana ağlarım kadınım…
hatıraları yak kadın.
tüm yarım rakıları dök sensiz içilmiş,seninle sevişilmemiş yatakları yak
sensiz uyanılmamış sabahların kahvaltı kırıntılarını
süpür şu lanet olası mutfaktan
sen kokmayan kıyafetlerimi kapıcıya ver
soy beni ve surlarımı yık kadın.
ağlayana kadar sevişmek istiyorum seninle
eskiden ne varsa yırt defterden
ve yırtılmış sayfalar arasında benim ol kadın
sensiz nefes alamıyor,mutlu olamıyorum
önümden sen yokken geçen aşıkları öldür kadın
sensizlik cinayeti anlatıyor.
şu yastıkla muhabbet kuşunu boğ,
bana kendime söylediğim yalanları anımsatıyor.
günlükleri yak,soyun ve yanıma yat.
boşalmış evin her köşesinde inlemek,sevişmek
ve uykuyu ertelemek bu gece.
bir çarşamba gecesi geldin sensiz salıları
takvimden yırt kadın..
çocuklarımıza çarşamba renginde adlar takalım..
bana bir çift ayakkabı getir,cam üstünde yürüyorum
kanadı ayaklarım!
bak bu lise fotoğrafım.
o günler adını bile duymadım. yak hatıraları;
ama bedenimle ısın kadın.
bu dizeler ilan-ı aşkıdır ve izdivaca davetidir
karanlıkta garip bir ozanın.
duy beni kadınım.
sensiz ne soyadım kalır
ne de hatırlanır adım
duy beni kadınım bu dizeler aşkına dizilmiştir
bu dizeler yalın,bu dizeler yalnız
onları buradan kaldır
yine tam anlatamadım..